Life’s what happens to you while making other plans

Vrijdag 17 juni 2022

En route! Met mijn 20-jaar oude Peugeot 607. Die leeftijd is belangrijk, niet alleen omdat mensen daar vaak vragen over stellen (‘Wat moet je nou met zo’n oude auto?’) of zelfs om moeten lachen, maar ook omdat het natuurlijk een risico is om daarmee 2.500 kilometer te gaan rijden. Naar Cómpeta in Zuid-Spanje. Dat was het plan.

De eerste 500 kilometer gaan voorspoedig en na het middaguur ben ik Parijs voorbij. Even een pitstop maken voor verse Euro 98 (je ruikt het direct, mmmh) op een mega grote verzorgingsplaats. Zo’n eentje met een McDonald’s, een Autogrill-restaurant en een supermarkt. Mijn vader appt of alles goed gaat met de bolide en of de motor niet te heet wordt. Alles is in orde, koelvloeistof komt amper boven de 90° uit. Ook in de file met de airco aan pas de problem.

Ik start de auto weer en direct beginnen de blowers te loeien, want de airco moet even werken om de hitte weg te krijgen. Maar wat is dat lampje dat op het dashboard brandt? En waarom bokt de motor ineens? Vast een beetje te warm en doordat ik flink ingedraaid heb om te parkeren staan de wielen scheef onder de motor, dat zal het zijn.

Toch maar even een klein stukje rijden over de parkeerplaats. Het klinkt niet lekker en dus besluit ik om de auto snel weer te parkeren. Ditmaal onder een overkapping, want ook hier in Frankrijk is het vrij heet. Auto uitgezet en in het instructieboekje van de wagen gekeken wat dat oranje lampje betekent: emissiestoring motormanagement. Hm… dat kan van alles zijn. ‘Drie keer opnieuw starten hielp bij mij’, las ik ergens op een forum toen ik snel googlede naar een oplossing. Wat ik ook probeer (zelfs de tankdop openen en opnieuw dichtdoen, schijnt te helpen), niets haalt de storing weg.

Doorrijden lijkt me niet verstandig. Ik bel de ANWB, mijn nieuwe vrienden bij wie ik gisteren een abonnement heb afgesloten. Ik heb nog niet eens contributie betaald en ik heb ze al nodig. Blijken ze langs de snelweg niet te kunnen helpen. Of ik even zelf de politie wil bellen. ‘Zjuw swie en panne’ appt de ANWB, dat is de fonetische tekst die ik moet opzeggen als ik met de Fransen bel. Dat is leuk ANWB, maar wat als ze terug gaan praten? Mijn middelbare school Frans is handig als ik een croissant wil kopen of om de rekening wil vragen in restaurant, maar hele gesprekken voeren terwijl ik bezweet in een auto zonder airco zit, is een ander verhaal. En dus antwoord ik aan de telefoon ‘sur le péage A10’ op de vraag met hoeveel personen ik in de auto zit. Ja lach maar.

Binnen 30 minuten is er een mannetje van de dépannage. Hij komt voor een man die verderop staat met een Mercedes die een lekke band heeft. De Mercedes op de oplegger en de helper rijdt verder. Oh wacht, hij komt toch ook naar mij toe. Hij springt uit de ambulance en checkt wat er bij mij aan de hand is. Met zijn Engels op hetzelfde niveau als mijn Frans communiceren we en maak ik duidelijk dat de motor op 3 in plaats van 4 cilinders draait. Wat handgebaren later wordt het mij duidelijk dat ik weggesleept ga worden. Mijn bolide voortgetrokken achter de Mercedes. Daar zit ik dan ineens met twee Fransen in de cabine van een oplegger. Twee Fransen die allebei geen Engels kunnen.

Via een geheime, super korte afrit langs de snelweg, komen we bij een hek. Een shortcut naar de bewoonde wereld. Tien minuten later staan we bij een kantoortje van de Franse wegenwacht met daarnaast een autogarage. Ik had de eerste dag van mijn roadtrip liever ergens anders zien eindigen: in een zwembad 400 kilometer verderop als eerste tussenstop onderweg naar de regio Málaga.

Terwijl mijn contactpersoon bij de ANWB met mijn helper belt, is het wachten begonnen. Wachten op de ANWB, wachten op de Franse zustermaatschappij, wachten op papieren, wachten op een diagnose. Inmiddels zijn we drie uur verder en maak ik uit de woorden en gebaren van de monteurs op dat het niet vandaag wordt dat ze gaan repareren. En ‘demain?’ is ook twijfelachtig.

Ik besluit een hotel in de buurt te boeken en bestel een Uber. Net buiten Parijs een Uber boeken… het kan maar het duurt een eeuwigheid tot er een rit bevestigd wordt. Het is inmiddels 17:00 uur geweest en de monteurs sluiten de garage, wassen hun met smeer bevuilde handen en maken zich op voor het weekend. 

Ze zien mij met mijn bagage staan en in mijn hand constant die telefoon waarop ik op een bevestiging van Uber wacht. Dat wordt ‘m niet. Dus bellen de jongens verschillende taxibedrijven. ‘C’est difficile’. Geen taxi te krijgen. Gelukkig is er een monteur zo aardig om mij een lift naar het dorp aan te bieden. 

Lopend naar zijn auto probeer ik nog te ontfutselen of ze het probleem morgen, zaterdag, kunnen verhelpen. Het lijkt me simpel, want waarschijnlijk is het een bougie of een bobine die vervangen moet worden (met dank aan mijn vader voor de diagnose op afstand). Met het aaneenrijgen van wat Franse woordjes, gelukkig zijn bougie en bobine Franse woorden, lukt het me iets in gang te zetten. De jongens kijken elkaar aan, openen de motorkap van mijn Franse voiture en rollen de garagedeur terug open. Even kijken of ze de boordcomputer kunnen uitlezen.


Geen garanties maar ze gaan het proberen. Nog geen 5 minuten later zitten er twee nieuwe bobines in en maakt de man die mij oppikte langs de snelweg een proefritje met mijn auto. Alles is oké. Zij vertrouwen het en ik dus ook. Nogal altijd bezweet maar nu intens blij reken ik af en rijd ik naar het hotel dat ik nog geen uur geleden geboekt heb. YES! Mijn auto doet het weer. 

Met een grote glimlach op mijn mond rijd ik door het heuvellandschap. Tien keer mooier dan het asfalt van de snelweg waar je met 130 km/u overheen raast. Ik zoef het dorpje Dourdan binnen. Precies zoals je je een Frans dorpje voorstelt met oude gebouwen, kleine straatjes en een kerkje opgebouwd uit lichtgrijze stenen. En voor je het weet rijd je op kinderkopjes de dorpskern in. Daar staat mijn hotel. Op naar een frisse douche in plaats van een duik in het zwembad. En wat morgen brengt, dat zie ik dan weer wel.

Salut!

Jorn

Lees hier het verslag van dag 2 van mijn roadtrip